Në një botë ku ndihma sociale shpesh perceptohet thjesht si një detyrë institucionale, historia e Alfred Muharremit shërben si një përkujtues i fuqishëm se puna me njerëzit është, para së gjithash, një mision njerëzor. I rritur nga përkujdesja shtetërore, sot ai është drejtori i Shërbimit Social në Tiranë – një njeri që e njeh nga afër dhimbjen, mungesën, por edhe forcën që lind kur nuk heq dorë nga jeta. Në një episod të veçantë të Podcast by Xhulio Radi, Alfredi ndau rrëfimin e tij prekës, të ndershëm dhe thellësisht motivues.
Fëmijëria e tij ka qenë e mbushur me sfida, boshllëqe emocionale dhe mungesa të mëdha, por pikërisht kjo përvojë e bëri më të ndjeshëm ndaj nevojave të të tjerëve. Ai nuk ka dashur të dalë në media apo të reklamojë ndihmën që ka ofruar ndër vite për qindra njerëz në nevojë. Për Alfredin, shërbimi nuk është për t’u treguar, por për t’u bërë. Ai beson fuqimisht se nëse si shoqëri nuk mbrojmë fëmijët, atëherë kemi dështuar kolektivisht. Kjo është filozofia që udhëheq çdo vendim dhe veprim në rolin e tij si drejtues i një institucioni kaq delikat.
Një tjetër pikë ku Alfredi u ndal gjatë bisedës ishte edukimi i fëmijëve dhe të rinjve, si dhe sfidat e prindërimit në ditët e sotme. Ai theksoi se prindërit, për shkak të ngarkesës me punë dhe ritmit të vrullshëm të jetës, shpesh nuk kanë mundësi të përfshihen aq sa duhet në edukimin e fëmijëve. Për këtë arsye, shkolla dhe mësuesit kanë një rol vendimtar që nuk duhet nënvlerësuar. Edukimi, tha ai, nuk mund të jetë përgjegjësi e vetme e prindërve – është një përpjekje kolektive e të gjithëve.
Historia e tij është një dëshmi e gjallë se njeriu mund të ngrihet mbi rrethanat më të vështira. Duke studiuar fort dhe duke mos u dorëzuar, Alfredi ngjiti shkallët e karrierës duke ndërtuar një profil profesional dhe njerëzor që frymëzon. Ai është shembulli që tregon se nuk është origjina që të përcakton, por forca për të ecur përpara, për të mësuar dhe për t’u bërë dritë për të tjerët. Sot, ai jo vetëm drejton, por edhe i përfaqëson ata që shpesh nuk kanë zë në shoqëri.
Alfred Muharemi është një histori suksesi, por mbi të gjitha është një histori shprese. Ai është zëri i atyre që kanë vuajtur, por që nuk kanë pushuar së besuari në të nesërmen. Për të, shërbimi social nuk është thjesht një profesion – është një borxh njerëzor që ai po e kthen me përulësi dhe përkushtim. Dhe nëse ka një mesazh që del nga historia e tij, është ky: kush ka vuajtur, mund të shërojë. Kush ka mbetur pas, mund të bëhet udhërrëfyes. Dhe Alfredi po e bën këtë çdo ditë, me zemër të hapur dhe pa zhurmë.
