Në vitin 1975, një inxhinier i ri në kompaninë Kodak, Stephen Sasson, krijoi kamerën e parë dixhitale në botë. Ishte një pajisje revolucionare që mund të fotografonte pa film, duke ruajtur imazhin në mënyrë elektronike përmes pikselëve. Megjithëse teknologjia ishte në hapat e parë, potenciali i saj ishte i jashtëzakonshëm.
Kur Sasson ia prezantoi këtë risi drejtuesve të Kodak, reagimi i tyre ishte i ftohtë. Ata nuk ishin të gatshëm të përqafonin një teknologji që rrezikonte modelin e tyre të fitimit – shitjen e filmave fotografikë. Në vend që ta zhvillonin më tej, e lanë idenë të pluhurosej në sirtar, duke injoruar mundësinë për të qenë liderë në epokën dixhitale.
Ndërkohë, bota nuk ndaloi. Kompani të tjera si Sony dhe Canon nisën të zhvillonin kamerat e tyre dixhitale dhe e çuan industrinë përpara. Kodak, megjithëse kishte shpikur të ardhmen, mbeti peng i së kaluarës. Deri në vitin 2012, ajo shpalli falimentin, duke humbur pozicionin si gjigand i fotografisë botërore.
Ajo që e fundosur Kodak-un nuk ishte mungesa e vizionit, por mungesa e guximit për të ndryshuar. Ata panë qartë drejtimin ku po shkonte bota, por refuzuan ta ndjekin atë – nga frika se do shkatërronin atë që i kishte sjellë sukses më parë.
Kjo histori është një mësim i fuqishëm për çdo individ apo organizatë: mos u kap pas asaj që funksionoi dje. Teknologjia dhe koha ecin përpara me shpejtësi. Inovacioni nuk pret askënd. Zhvillohu me kërkesat e sotme, ose rrezikon të mbetesh pas përgjithmonë.
