Në një kohë kur profesionistët e shëndetit shpesh përmenden vetëm në kontekstin e krizave, ndonjëherë na shfaqet një figurë që të rikthen besimin – jo vetëm te mjekësia, por edhe te njerëzimi. Roxhens Tomorri, i ftuar së fundmi në podcastin tonë, është një prej atyre njerëzve që nuk e trajton fizoterapinë si një profesion të thjeshtë, por si një mision.

Fizoterapist me përvojë dhe themelues i disa klinikave në Tiranë dhe Fier, Roxhensi është një nga zërat më të qartë në përhapjen e dijes dhe trajtimit të duhur në këtë fushë. Në bisedën tonë, ai foli me një thjeshtësi që të prek – një komunikim i sinqertë, i drejtpërdrejtë dhe mbi të gjitha, edukues.

Për shumë prej nesh, pyetje si “Çfarë ndodh kur na ‘këputet mishi’?”, “Çfarë janë ato kërcitje në kyçe apo gishta?” kanë mbetur pa përgjigje për vite. Roxhensi iu dha atyre një zë dhe një sqarim me gjuhën e popullit, pa terma të ndërlikuar, pa e komplikuar, por duke ruajtur thellësinë e dijes dhe respektin për trupin e njeriut.

Së fundmi, Roxhensi ka ndërmarrë një tjetër hap të rëndësishëm për të ardhmen e profesionit të tij: një trajnim inovativ për të gjithë të diplomuarit në fizioterapi, në bashkëpunim me mjekë italianë. Ky program është më shumë se një kurs – është një derë e re për rritjen profesionale, një hap drejt standardeve ndërkombëtare dhe një përpjekje për të ngritur nivelin e kujdesit fizioterapeutik në Shqipëri.

Por ajo që e dallon Roxhensin më shumë se çdo trajnim apo klinikë moderne, është zemra e tij. Në rrëfimin e tij, doli në pah një anë tjetër e këtij djali të jashtëzakonshëm – ndjeshmëria njerëzore. Ka pasur raste kur pacientë në kushte të vështira ekonomike janë trajtuar falas në klinikat e tij. Një nga historitë më prekëse është ajo e një vajze të re në Fier, e mbetur në karrige me rrota pas një aksidenti. Roxhensi dhe stafi i tij jo vetëm që e kanë ndjekur me përkushtim, por janë frymëzuar nga forca e saj dhe janë bërë pjesë e betejës së saj për të ecur sërish.

Roxhens Tomorri nuk bën zhurmë. Nuk ka nevojë. Puna e tij flet vetë. Çdo pacient që e ka ndjerë dorën e tij mbi një muskul të lodhur, çdo njeri që është ndjerë i kuptuar, i ndihmuar dhe i vlerësuar, e di se përballë ka pasur një profesionist të rrallë – por mbi të gjitha, një njeri të madh.

Në një botë që shpesh duket e ftohtë dhe indiferente, njerëz si Roxhens Tomorri na kujtojnë se ende ekziston dashuria për punën, respekti për të tjerët dhe shpresa për më mirë. Dhe ndoshta, kjo është terapia më e fuqishme nga të gjitha.