Në një botë të mbushur me konkurrencë, çmime dhe pagesa, puna vullnetare duket si një veprim që nuk përputhet me logjikën e fitimit. Por pikërisht sepse është pa interes material, ajo është forma më e pastër e solidaritetit. Është vendimi për të dhënë nga vetja, pa pritur gjë mbrapsht.
Shpesh, ata që bëjnë punë vullnetare nuk janë njerëzit që kanë më shumë kohë apo më pak angazhime – por ata që kanë më shumë ndjeshmëri. E mira që shpërndan me kohën dhe energjinë tënde, rikthehet në formën e përvojave të paharruara, mirënjohjes së sinqertë dhe ndjesisë që je duke lënë gjurmë të vërteta.
Vullnetarizmi të mëson empatinë, durimin, bashkëpunimin. Ai të sjell pranë realiteteve që nuk i njeh dhe të zgjeron horizontin përtej vetes. Ti nuk ndihmon thjesht të tjerët – ndihmon veten të bëhesh më i kuptueshëm, më njerëzor.
Bota nuk ka mungesë inteligjence – ka mungesë dashurie. Dhe ata që japin pa kushte, janë ata që ndryshojnë më shumë sesa çdo politikë apo strategji. Sepse ndryshimi i madh fillon me veprime të vogla, të bëra me zemër.
