Një baba autoritar vendos rregulla të rrepta, kërkon bindje të verbër dhe rrallëherë lë hapësirë për dialog. Edhe pse ndoshta me qëllime të mira, kjo mënyrë edukimi mund të ketë pasoja afatgjata.
Fëmijët e rritur në këtë mjedis shpesh zhvillojnë frikë ndaj gabimeve dhe vështirësi në shprehjen e vetvetes. Ata mund të bëhen ose të bindur pa qëndrim, ose rebelë në heshtje.
Mungesa e komunikimit të hapur çon në largësi emocionale. Fëmija mëson të fshehë, jo të ndajë. Kjo ndikon në marrëdhëniet që ai ndërton më vonë në jetë.
Një baba mund të jetë i rreptë pa qenë autoritar. Autoriteti i bazuar në respekt, jo frikë, krijon një marrëdhënie të shëndetshme dhe edukon individë të sigurt në vete.
Në një kohë kur shoqëria ka nevojë për individë të lirë dhe të ndërgjegjshëm, stili autoritar duhet të zëvendësohet me prindërim më të ndërgjegjshëm dhe bashkëbisedues.
