Në Mesopotaminë e lashtë, para mijëra vitesh, birra nuk ishte thjesht një kënaqësi – ajo ishte një formë pagese. Dokumente të gjetura në pllaka të shkruara me shkrim kuneiform tregojnë se punëtorët që ndërtonin tempuj, rrugë dhe infrastrukturë publike shpërbleheshin me racione të rregullta birre, në vend të pagesave me monedha apo ar.

Kjo formë pagese nuk ishte rastësore. Birra në atë kohë konsiderohej ushqyese, e sigurt për t’u pirë, dhe një alternativë e besueshme ndaj ujit, i cili shpesh ishte i ndotur. Për më tepër, birra kishte vlera shpirtërore – përjetohej si një dhuratë nga perënditë, veçanërisht nga perëndesha Ninkasi, e njohur si mbrojtësja e fermentimit dhe e pijes.

Sipas historianëve, çdo punëtor merrte sasi të ndryshme birre në varësi të pozitës që kishte: punëtorët e thjeshtë merrnin rreth një gallon në ditë, ndërsa mbikëqyrësit dhe zyrtarët merrnin më shumë. Ky sistem shpërblimi ishte pjesë e ekonomisë së planifikuar të qytet-shteteve të Mesopotamisë, ku birra luante një rol thelbësor jo vetëm në jetën e përditshme, por edhe në stabilitetin social.

Zbulimi i këtyre praktikave tregon se birra ka qenë më shumë sesa një pije festive – ajo ka qenë një element kyç në ndërtimin e qytetërimit. Kjo praktikë përforcon idenë se ekonomia dhe kultura në botën e lashtë ishin të ndërlidhura ngushtë me produktet që sot i konsiderojmë të zakonshme.

Në një botë moderne ku birra lidhet me relaksin dhe shoqërinë, është interesante të mendosh se në fillimet e qytetërimit njerëzor, ajo përfaqësonte bukën e përditshme – dhe vetë jetesën. Një kujtesë historike që ndonjëherë, përparimi ndërtohej… me një gotë në dorë.