Futbolli shqiptar humbi një nga figurat më të ndritura të historisë së tij. Në moshën 81-vjeçare u nda nga jeta Bujar Tafaj, “Mjeshtri i Madh”, portieri legjendar i Sport Klub Tiranës, njeriu që me refleksin, vendosmërinë dhe dinjitetin e tij ndërtoi një trashëgimi të paharruar në fushën e blertë.

Emri i Bujar Tafajt është një kapitull më vete në historinë e sportit shqiptar. Ai nuk ishte thjesht një portier i zoti – ai ishte një shtyllë karakteri, një simbol që mishëroi shpirtin bardheblu dhe krenarinë e një ekipi që për vite me radhë u ngrit mbi supet e legjendave si ai. Me një përkushtim të rrallë, me një dashuri të thellë për lojën dhe fanellën që mbajti, Tafaj u kthye në një figurë të shenjtë për tifozët e Tiranës dhe të gjithë atyre që e duan futbollin shqiptar.

Që nga përfaqësimi i Tiranës në Spartakiadat Kombëtare të viteve ‘50, e deri te triumfet me ekipin e parë – përfshi tre tituj kampion dhe suksese të tjera të rëndësishme – rrugëtimi i tij ishte një shembull frymëzimi për brezat që erdhën pas. Zëvendësimi i legjendës Met Metani në portë, aktivizimi me Pogradecin gjatë shërbimit ushtarak dhe kthimi si titullar në një nga ekipet më të mëdha të vendit – janë dëshmi të vlerës, profesionalizmit dhe pasionit të pakompromis të këtij njeriu.

Por Bujar Tafaj nuk ishte thjesht një emër në formacion. Ai ishte historia vetë.

Ishte ai që, me dy penallti të pritura ndaj Dinamos, i dha Tiranës Kupën e Spartakiadës. Ishte ai që e jetoi futbollin me emocione të tilla, saqë edhe sot, në moshë të thyer, nuk mund të shikonte dot një ndeshje të Tiranës pa u tronditur nga dashuria që ende i rrihte në zemër për këtë klub. Ishte ai që pa i dhënë asgjë vetes, dha gjithçka për futbollin dhe ekipin e tij të zemrës.

Kontributi i tij nuk mbaroi në fushë. Dinastia Tafaj është një nga më të lavdishmet në historinë e sportit shqiptar, me 11 tituj kampion, e me emra që i dhanë shumë jo vetëm si lojtarë, por edhe si trajnerë. Bujar Tafaj nuk ishte vetëm një individ i lavdishëm, por një rrënjë e fortë që mbajti gjallë një familje të tërë sportistësh.

Për të gjitha këto merita, ai u dekorua me titullin “Mjeshtër i Madh” nga Presidenti i Republikës dhe u nderua me “Fisnikërinë e Tiranës”, një vlerësim që i shkon për shtat një njeriu që gjithë jetën e jetoi me fisnikëri.

Teksa e përcjellim me nderime, kujtojmë më shumë se një sportist të madh. Kujtojmë një njeri që e deshi futbollin në mënyrën më të pastër. Një burrë me karakter, me vizion dhe me një shpirt që nuk do të harrohet kurrë.

Lamtumirë, legjendë!
Fusha e blertë është më e zymtë sot, por qielli ka fituar një yll të ri. Do të jesh gjithmonë aty ku janë emrat e mëdhenj të historisë.
Tirana dhe gjithë Shqipëria do të të kujtojë me respekt të përjetshëm.

Pusho në paqe, Bujar Tafaj – simbol i lavdisë bardheblu dhe krenarisë shqiptare!